پیش روی ارتش و انتخابات

مهم ترین تحول میدانی در سوریه در ماه اخیر به فتح شهر استراتژیک یبرود مربوط می‏شود. شهری که طی عملیات مشترک ارتش سوریه و حزب الله لبنان فتح شد. اهمیت راهبردی و نظامی شهر یبرود ناشی از قرار داشتن آن به عنوان بزرگترین شهر در ارتفاعات قلمون، در مجاورت مرزهای لبنان است. در واقع آزادسازی شهر یبرود از دست تروریست ها و ادامه پیشروی‏ها تا نقطه صفر مرزی با لبنان به منزله پاکسازی ارتفاعات قلمون از وجود گروه های مسلح است و به این ترتیب کمک هایی که از لبنان برای تروریست‏ها ارسال می شد، قطع شده است.
پس از فتح شهر استراتژیک یبرود، جبهه مبارزه ارتش با تروریست‏ها به قسمت‏های شمالی سوریه حدفاصل دو شهر مهم دیرالزور تا لاذقیه محدود شده است. البته این منطقه محدوده کمی به حساب نمی آید و گستره سرزمینی آن شمال شرقی سوریه یعنی از مرزهای عراق تا مرزهای شمال غربی یعنی مناطق مجاور با مرز ترکیه را در بر می‏گیرد. از سوی دیگر منطقه بسیار محدودتری در جنوب سوریه و در ریف دمشق یعنی منطقه غوطیه شرقی نیز همچنان در دست تروریست ها قرار دارد که با توجه به محاصره تروریست‏ها در این منطقه و قطع کامل ارتباط آنان با منطقه یبرود تا ماه های آتی غوطیه به صورت کامل از وجود تروریست ها پاک می‏شود. هم‏اکنون ارتش سوریه در نظر دارد پیشروی در جبهه شمال غربی را با فتح کامل شهر حمص و همچنین کشیدن درگیری ها به مناطق مرزی ترکیه ادامه دهد.
اما در عرصه تحولات سیاسی نیز سوریه برای برگزاری انتخابات سال ۲۰۱۴ آماده می‏شود. ثبت نام انتخابات ریاست جمهوری سوریه از اول اردیبهشت ماه آغاز شده است. گفته می‏شود به غیر از بشار اسد حداقل ۲ نامزد دیگر نیز در این انتخابات که تیر و مرداد سال جاری صورت می‏گیرد، حاضر می‏شوند. ۱۹ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر از مجموع ۲۳ میلیون شهروند سوری که در مناطق تحت کنترل و تسلط ارتش و حکومت سوریه قرار دارند، مجاز به شرکت در انتخابات هستند.
اکنون با گذشت بیش از ۳ سال از بحران سوریه، مقبولیت مردمی بشار اسد به عنوان رئیس‌ جمهوری این کشور رو به افزایش است و وی در هرگونه انتخابات ریاست‌ جمهوری مردمی آزاد و سالم، پیروز خواهد شد.
پیتر اوبرن سردبیر دیلی تلگراف که در هفته‏های اخیر سفری به سوریه داشته، درگزارشی درباره انتخابات آتی ریاست جمهوری و محبوبیت بشار اسد نوشته است:«وقتی درباره انتخابات با برخی از شهروندان سوری بحث و گفت‌ وگو می‏کردم، با این مسأله غیرمنتظره روبه‌رو می‏شدم که نه‌ تنها افرادی در خارج از حزب بعث حاکم بلکه برخی مخالفان سیاسی اسد نیز از رئیس جمهور سوریه حمایت می‏کنند. بسیاری از کسانی که با آنها مصاحبه کردم معتقد بودند که کشورشان در معرض تهدید نیروهای بیگانه قرار گرفته است که از گروه‌های تروریستی حمایت می‌کنند.»