مبانی یک توافق بد

چکیده مبانی یک توافق بد :

مذاکرات تيم ايراني و 1+5 براي دستيابي به توافق نهايي به روزهاي پاياني خود نزديک مي‌شود. طرف ايراني در حالي سعي در دستيابي به توافق نهايي دارد که پيش از اين و در دو توافق ژنو و توافق لوزان و همچنين دو توافق تمديد در وين (تيرماه 1393) و ژنو (آذر 1393) تمام برگ‌هاي خود را سوزانده است. تيم ايراني در نتيجه اين 4 توافق، تکليف تعهدات خود درباره موضوعات زير را مشخص کرده‌است: 1)تأسيسات نطنز 2)تأسيسات فردو 3) آب سنگين اراک 4) ذخاير اورانيوم 5) ظرفيت غني‌سازي 6)دامنه غني سازي 7)اورانيوم 20 درصد 8) تحقيق و توسعه تعهداتي که طرف ايراني در موضوعات بالا پذيرفته، موجب شده صنعت هسته‌اي ايران به يک برنامه «سمبيلک و محدود» تبديل شود با اين حال مقامات امريکايي از حداقل امتيازات در توافق نهايي خودداري مي کنند. در حال حاضر تکليف 3 موضوع سرنوشت ابعاد نظامي احتمالي ايران يا همان PMD، سطح بازرسي‌ها و تحريم‌ها به صورت کامل مشخص نشده است. البته موضع امريکايي‌ها دراين باره روشن است. امريکايي‌ها در متن توافق لوزان يا بيانيه مطبوعاتي موگريني – ظريف، تکليف اين 3 موضوع را با عبارت‌هاي کلي و تفسير پذير مشخص کردند و يک روز پس از مذاکرات لوزان با انتشار فکت شيت، تفسير خود را درباره اين موضوعات ارائه دادند. تفسير امريکايي‌ها از اين 3 موضوع همانند 8 موضوع ديگر، خطوط قرمز نظام را به صورت جدي ناديده مي گيرد با اين حال سه موضوع PMD، بازرسي ها و تحريم‌ها از آن دست موضوعاتي هستند که تيم مذاکره کننده ايران، نمي‌توانند براحتي 8 موضوع ديگر درباره آن امتياز بدهد، چرا که پذيرفتن تفسير امريکايي‌ها درباره PMD و موضوع بازرسي‌ها در تضاد و مخالفت با سیاست‌های کلان جمهوری اسلامی است. تفسير امريکايي‌ها از تحريم‌ها نيز در عمل به معناي حفظ ساختمان تحريم‌ها است و همانند توافق ژنو، هيچ گشايشي براي اقتصاد ايران حاصل نمي‌کند. حال اعضاي تيم مذاکره‌کننده ايران چشم بر تحقق وعده‌هاي امريکايي دارند، موضوعي که با سابقه امريکايي‌ها محقق شدن آن دور از انتظار است.