تویی که نمی‌شناختمت!

چکیده تویی که نمی‌شناختمت! :

حاج حمید تقوی، یکی از هزاران گمنام‌هایی است که تا وقتی در کنارمان زندگی می‌کنند، به علت قصور ما در شناخت و خضوع آنها در شناساندن خود، معمولاً به عظمتشان پی‌نخواهیم برد. برای کسی که 30 روز آخر زندگی شهید را با او گذرانده، نوشتن سخت است. از چه می‌توان گفت؟! نمازهای شب یا نمازهای جمعه‌ای که ترک نشد، از افتادگی و تواضع، سلام و احوالپرسی‌های گرمش با سربازان و یا شجاعت بی‌بدیلش زیر باران تیر؟ نه، نمی‌توان شهیدی را در چند خط خلاصه کرد. ای‌کاش همه‌مان فرصت داشتیم تا برای چند روز هم که شده، با شهدا زندگی کنیم... باید بود و دید که چند روز قبل از شهادت، چگونه به تیری که بر چفیه گره زده به سرش سوراخ ایجاد کرده می‌خندید... دیدن و شنیدن از شهدا، این سفرای گمنام ایران که برای عزت و شرف اسلام و انقلاب در جای جای دنیا در حال مجاهدت هستند شیرین است. صد افسوس که مقایسه‌شان با برخی از دیپلمات‌هایی که در زمان دفاع از دین، آمریکانشینی را برگزیدند و درس‌های کدخدا را دیکته کردند، تا امروز به هر آنچه تقوی‌ها به دست آوردند پشت کنند، تلخ است.